Definify.com
Definition 2025
reafian
reafian
Old English
Verb
rēafian
Conjugation
Conjugation of rēafian (weak class 2)
| infinitive | rēafian | tō rēafianne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | rēafie rēafiġe |
rēafode |
| 2nd-person singular | rēafast | rēafodest |
| 3rd-person singular | rēafaþ | rēafode |
| plural | rēafiaþ rēafiġaþ |
rēafodon |
| subjunctive | present | past |
| singular | rēafie rēafiġe |
rēafode |
| plural | rēafien rēafiġen |
rēafoden |
| imperative | ||
| singular | rēafa | |
| plural | rēafiaþ rēafiġaþ |
|
| participle | present | past |
| rēafiende rēafiġende |
(ġe)rēafod | |
Descendants
- English: reave