Definify.com
Definition 2024
raiceáil
raiceáil
Irish
Verb
raiceáil (present analytic raiceálann, future analytic raiceálfaidh, verbal noun raiceáil, past participle raiceáilte)
Conjugation
First Conjugation (B)
| singular | plural | relative | autonomous | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||
| indicative | present | raiceálaim | raiceálann tú; raiceálair† |
raiceálann sé, sí | raiceálaimid | raiceálann sibh | raiceálann siad; raiceálaid† |
a raiceálann; a raiceálas / a raiceálann*; a raiceálas* |
raiceáiltear |
| past | raiceáil mé; raiceálas | raiceáil tú; raiceálais | raiceáil sé, sí | raiceálamar; raiceáil muid | raiceáil sibh; raiceálabhair | raiceáil siad; raiceáladar | a raiceáil / ar raiceáil* |
raiceáladh | |
| past habitual | raiceálainn | raiceáilteá | raiceáladh sé, sí | raiceálaimis; raiceáladh muid | raiceáladh sibh | raiceálaidís; raiceáladh siad | a raiceáladh; ar raiceáladh* |
raiceáiltí | |
| future | raiceálfaidh mé; raiceálfad |
raiceálfaidh tú; raiceálfair† |
raiceálfaidh sé, sí | raiceálfaimid; raiceálfaidh muid |
raiceálfaidh sibh | raiceálfaidh siad; raiceálfaid† |
a raiceálfaidh; a raiceálfas / a raiceálfaidh*; a raiceálfas* |
raiceálfar | |
| conditional | raiceálfainn | raiceálfá | raiceálfadh sé, sí | raiceálfaimis; raiceálfadh muid | raiceálfadh sibh | raiceálfaidís; raiceálfadh siad | a raiceálfadh / ar raiceálfadh* |
raiceálfaí | |
| subjunctive | present | go raiceála mé; go raiceálad† |
go raiceála tú; go raiceálair† |
go raiceála sé, sí | go raiceálaimid; go raiceála muid |
go raiceála sibh | go raiceála siad; go raiceálaid† |
— | go raiceáiltear |
| past | dá raiceálainn | dá raiceáilteá | dá raiceáladh sé, sí | dá raiceálaimis; dá raiceáladh muid |
dá raiceáladh sibh | dá raiceálaidís; dá raiceáladh siad |
— | dá raiceáiltí | |
| imperative | raiceálaim | raiceáil | raiceáladh sé, sí | raiceálaimis | raiceálaigí; raiceálaidh† |
raiceálaidís | — | raiceáiltear | |
| verbal noun | raiceáil | ||||||||
| past participle | raiceáilte | ||||||||
*Indirect relative
† Dialect form
Noun
raiceáil f (genitive singular raiceála, nominative plural raiceálacha)
- verbal noun of raiceáil (“wreck”)
- wrecking, wreck
- ill-usage, maltreatment
Declension
Declension of raiceáil
Third declension
|
Bare forms:
|
Forms with the definite article:
|
References
- "raiceáil" in Foclóir Gaeilge-Béarla, An Gúm, 1977, by Niall Ó Dónaill.