Definify.com
Definition 2024
praeteriturus
praeteriturus
Latin
Participle
praeteritūrus m (feminine praeteritūra, neuter praeteritūrum); first/second declension
- about to disregard
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | praeteritūrus | praeteritūra | praeteritūrum | praeteritūrī | praeteritūrae | praeteritūra | |
| genitive | praeteritūrī | praeteritūrae | praeteritūrī | praeteritūrōrum | praeteritūrārum | praeteritūrōrum | |
| dative | praeteritūrō | praeteritūrō | praeteritūrīs | ||||
| accusative | praeteritūrum | praeteritūram | praeteritūrum | praeteritūrōs | praeteritūrās | praeteritūra | |
| ablative | praeteritūrō | praeteritūrā | praeteritūrō | praeteritūrīs | |||
| vocative | praeteritūre | praeteritūra | praeteritūrum | praeteritūrī | praeteritūrae | praeteritūra | |