Definify.com
Definition 2025
praeceptus
praeceptus
Latin
Participle
praeceptus m (feminine praecepta, neuter praeceptum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | praeceptus | praecepta | praeceptum | praeceptī | praeceptae | praecepta | |
| genitive | praeceptī | praeceptae | praeceptī | praeceptōrum | praeceptārum | praeceptōrum | |
| dative | praeceptō | praeceptō | praeceptīs | ||||
| accusative | praeceptum | praeceptam | praeceptum | praeceptōs | praeceptās | praecepta | |
| ablative | praeceptō | praeceptā | praeceptō | praeceptīs | |||
| vocative | praecepte | praecepta | praeceptum | praeceptī | praeceptae | praecepta | |
References
- praeceptus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praeceptus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “praeceptus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.