Definify.com
Definition 2025
placiturus
placiturus
Latin
Participle
placitūrus m (feminine placitūra, neuter placitūrum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | placitūrus | placitūra | placitūrum | placitūrī | placitūrae | placitūra | |
| genitive | placitūrī | placitūrae | placitūrī | placitūrōrum | placitūrārum | placitūrōrum | |
| dative | placitūrō | placitūrō | placitūrīs | ||||
| accusative | placitūrum | placitūram | placitūrum | placitūrōs | placitūrās | placitūra | |
| ablative | placitūrō | placitūrā | placitūrō | placitūrīs | |||
| vocative | placitūre | placitūra | placitūrum | placitūrī | placitūrae | placitūra | |