Definify.com
Definition 2025
panacinus
panacinus
Latin
Adjective
panacinus m (feminine panacina, neuter panacinum); first/second declension
- made of the panacea
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | panacinus | panacina | panacinum | panacinī | panacinae | panacina | |
| genitive | panacinī | panacinae | panacinī | panacinōrum | panacinārum | panacinōrum | |
| dative | panacinō | panacinō | panacinīs | ||||
| accusative | panacinum | panacinam | panacinum | panacinōs | panacinās | panacina | |
| ablative | panacinō | panacinā | panacinō | panacinīs | |||
| vocative | panacine | panacina | panacinum | panacinī | panacinae | panacina | |
Related terms
References
- panacinus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “panacinus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.