Definify.com
Definition 2025
obstructus
obstructus
Latin
Participle
obstructus m (feminine obstructa, neuter obstructum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | obstructus | obstructa | obstructum | obstructī | obstructae | obstructa | |
| genitive | obstructī | obstructae | obstructī | obstructōrum | obstructārum | obstructōrum | |
| dative | obstructō | obstructō | obstructīs | ||||
| accusative | obstructum | obstructam | obstructum | obstructōs | obstructās | obstructa | |
| ablative | obstructō | obstructā | obstructō | obstructīs | |||
| vocative | obstructe | obstructa | obstructum | obstructī | obstructae | obstructa | |
References
- obstructus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “obstructus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.