Definify.com
Definition 2025
niman
niman
Old English
Verb
niman
Conjugation
Conjugation of niman (strong class 4)
| infinitive | niman | tō nimanne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | nime | nam |
| 2nd-person singular | nimest | nāme |
| 3rd-person singular | nimeþ | nam |
| plural | nimaþ | nāmon |
| subjunctive | present | past |
| singular | nime | nāme |
| plural | nimen | nāmen |
| imperative | ||
| singular | nim | |
| plural | nimaþ | |
| participle | present | past |
| nimende | (ġe)numen | |
Descendants
Old Saxon
Alternative forms
Etymology
From Proto-Germanic *nemaną.
Verb
nīman
- to take
Conjugation
Conjugation of niman (strong class 4)
| infinitive | niman | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | nimu | nam |
| 2nd person singular | nimis | nāmi |
| 3rd person singular | nimid | nam |
| plural | nimad | nāmun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | nime | nāmi |
| 2nd person singular | nimes | nāmis |
| 3rd person singular | nime | nāmi |
| plural | nimen | nāmin |
| imperative | present | |
| singular | nim | |
| plural | nimad | |
| participle | present | past |
| nimandi | ginuman, numan | |
Descendants
- Low German: nehmen