Definify.com

Definition 2024

nefna ‎(weak verb, third-person singular past indicative nefndi, supine nefnt)

(transitive, with accusative) to name (give a name to) ^syn.
- Genesis 5:3 (Icelandic, English)
  Adam lifði hundrað og þrjátíu ár. Þá gat hann son í líking sinni, eftir sinni mynd, og nefndi hann Set.
  When Adam had lived 130 years, he had a son in his own likeness, in his own image; and he named him Seth.
(transitive, with accusative) to call (by name)
(transitive, with accusative) to mention ^syn.
(transitive, with accusative) to appoint, name ^syn.

nefna — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að nefna
supine (sagnbót)		nefnt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		nefnandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég nefni	við nefnum	present (nútíð)	ég nefni	við nefnum
	þú nefnir	þið nefnið		þú nefnir	þið nefnið
	hann, hún, það nefnir	þeir, þær, þau nefna		hann, hún, það nefni	þeir, þær, þau nefni

past (þátíð)	ég nefndi	við nefndum	past (þátíð)	ég nefndi	við nefndum
	þú nefndir	þið nefnduð		þú nefndir	þið nefnduð
	hann, hún, það nefndi	þeir, þær, þau nefndu		hann, hún, það nefndi	þeir, þær, þau nefndu

imperative (boðháttur)	nefn (þú)	nefnið (þið)
	nefndu	nefniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

nefnast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að nefnast
supine (sagnbót)		nefnst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		nefnandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég nefnist	við nefnumst	present (nútíð)	ég nefnist	við nefnumst
	þú nefnist	þið nefnist		þú nefnist	þið nefnist
	hann, hún, það nefnist	þeir, þær, þau nefnast		hann, hún, það nefnist	þeir, þær, þau nefnist

past (þátíð)	ég nefndist	við nefndumst	past (þátíð)	ég nefndist	við nefndumst
	þú nefndist	þið nefndust		þú nefndist	þið nefndust
	hann, hún, það nefndist	þeir, þær, þau nefndust		hann, hún, það nefndist	þeir, þær, þau nefndust

imperative (boðháttur)	nefnst (þú)	nefnist (þið)
	nefnstu	nefnisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

nefndur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	nefndur	nefnd	nefnt	nefndir	nefndar	nefnd
accusative (þolfall)	nefndan	nefnda	nefnt	nefnda	nefndar	nefnd
dative (þágufall)	nefndum	nefndri	nefndu	nefndum	nefndum	nefndum
genitive (eignarfall)	nefnds	nefndrar	nefnds	nefndra	nefndra	nefndra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	nefndi	nefnda	nefnda	nefndu	nefndu	nefndu
accusative (þolfall)	nefnda	nefndu	nefnda	nefndu	nefndu	nefndu
dative (þágufall)	nefnda	nefndu	nefnda	nefndu	nefndu	nefndu
genitive (eignarfall)	nefnda	nefndu	nefnda	nefndu	nefndu	nefndu