Definify.com
Definition 2025
myrtinus
myrtinus
Latin
Adjective
myrtinus m (feminine myrtina, neuter myrtinum); first/second declension
- myrtle (attributive)
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | myrtinus | myrtina | myrtinum | myrtinī | myrtinae | myrtina | |
genitive | myrtinī | myrtinae | myrtinī | myrtinōrum | myrtinārum | myrtinōrum | |
dative | myrtinō | myrtinō | myrtinīs | ||||
accusative | myrtinum | myrtinam | myrtinum | myrtinōs | myrtinās | myrtina | |
ablative | myrtinō | myrtinā | myrtinō | myrtinīs | |||
vocative | myrtine | myrtina | myrtinum | myrtinī | myrtinae | myrtina |
References
- myrtinus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “myrtinus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.