Definify.com
Definition 2025
minitaturus
minitaturus
Latin
Participle
minitātūrus m (feminine minitātūra, neuter minitātūrum); first/second declension
- about to threaten
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | minitātūrus | minitātūra | minitātūrum | minitātūrī | minitātūrae | minitātūra | |
| genitive | minitātūrī | minitātūrae | minitātūrī | minitātūrōrum | minitātūrārum | minitātūrōrum | |
| dative | minitātūrō | minitātūrō | minitātūrīs | ||||
| accusative | minitātūrum | minitātūram | minitātūrum | minitātūrōs | minitātūrās | minitātūra | |
| ablative | minitātūrō | minitātūrā | minitātūrō | minitātūrīs | |||
| vocative | minitātūre | minitātūra | minitātūrum | minitātūrī | minitātūrae | minitātūra | |