Definify.com
Definition 2025
mansus
mansus
Latin
Participle
mansus m (feminine mansa, neuter mansum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | mansus | mansa | mansum | mansī | mansae | mansa | |
| genitive | mansī | mansae | mansī | mansōrum | mansārum | mansōrum | |
| dative | mansō | mansō | mansīs | ||||
| accusative | mansum | mansam | mansum | mansōs | mansās | mansa | |
| ablative | mansō | mansā | mansō | mansīs | |||
| vocative | manse | mansa | mansum | mansī | mansae | mansa | |
Descendants
Related terms
Etymology 2
Perfect passive participle of mandō (“I chew”).
Participle
mansus m (feminine mansa, neuter mansum); first/second declension
- having been chewed
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | mansus | mansa | mansum | mansī | mansae | mansa | |
| genitive | mansī | mansae | mansī | mansōrum | mansārum | mansōrum | |
| dative | mansō | mansō | mansīs | ||||
| accusative | mansum | mansam | mansum | mansōs | mansās | mansa | |
| ablative | mansō | mansā | mansō | mansīs | |||
| vocative | manse | mansa | mansum | mansī | mansae | mansa | |
References
- mansus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- mansus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- MANSUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “mansus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.