Definify.com
Definition 2025
mandandus
mandandus
Latin
Participle
mandandus m (feminine mandanda, neuter mandandum); first/second declension
- which is to be consigned
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | mandandus | mandanda | mandandum | mandandī | mandandae | mandanda | |
| genitive | mandandī | mandandae | mandandī | mandandōrum | mandandārum | mandandōrum | |
| dative | mandandō | mandandō | mandandīs | ||||
| accusative | mandandum | mandandam | mandandum | mandandōs | mandandās | mandanda | |
| ablative | mandandō | mandandā | mandandō | mandandīs | |||
| vocative | mandande | mandanda | mandandum | mandandī | mandandae | mandanda | |