Definify.com
Definition 2024
latitabundus
latitabundus
Latin
Adjective
latitābundus m (feminine latitābunda, neuter latitābundum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | latitābundus | latitābunda | latitābundum | latitābundī | latitābundae | latitābunda | |
| genitive | latitābundī | latitābundae | latitābundī | latitābundōrum | latitābundārum | latitābundōrum | |
| dative | latitābundō | latitābundō | latitābundīs | ||||
| accusative | latitābundum | latitābundam | latitābundum | latitābundōs | latitābundās | latitābunda | |
| ablative | latitābundō | latitābundā | latitābundō | latitābundīs | |||
| vocative | latitābunde | latitābunda | latitābundum | latitābundī | latitābundae | latitābunda | |
References
- latitabundus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “latitabundus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.