Definify.com
Definition 2025
kranttu
kranttu
Finnish
Adjective
kranttu (comparative krantumpi, superlative krantuin)
Declension
| Inflection of kranttu (Kotus type 1/valo, tt-t gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | kranttu | krantut | |
| genitive | krantun | kranttujen | |
| partitive | kranttua | kranttuja | |
| illative | kranttuun | kranttuihin | |
| singular | plural | ||
| nominative | kranttu | krantut | |
| accusative | nom. | kranttu | krantut |
| gen. | krantun | ||
| genitive | krantun | kranttujen | |
| partitive | kranttua | kranttuja | |
| inessive | krantussa | krantuissa | |
| elative | krantusta | krantuista | |
| illative | kranttuun | kranttuihin | |
| adessive | krantulla | krantuilla | |
| ablative | krantulta | krantuilta | |
| allative | krantulle | krantuille | |
| essive | kranttuna | kranttuina | |
| translative | krantuksi | krantuiksi | |
| instructive | — | krantuin | |
| abessive | krantutta | krantuitta | |
| comitative | — | kranttuine | |