Definify.com
Definition 2024
karın
karın
Turkish
karın
Noun
karın (definite accusative karnı, plural karınlar)
Declension
declension of karın
possessive forms of karın
| benim (my) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
|---|---|---|
| nominative (yalın) | karnım | karınlarım |
| definite accusative (belirtme) | karnımı | karınlarımı |
| dative (yönelme) | karnıma | karınlarıma |
| locative (bulunma) | karnımda | karınlarımda |
| ablative (çıkma) | karnımdan | karınlarımdan |
| genitive (tamlayan) | karnımın | karınlarımın |
| senin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | karnın | karınların |
| definite accusative (belirtme) | karnını | karınlarını |
| dative (yönelme) | karnına | karınlarına |
| locative (bulunma) | karnında | karınlarında |
| ablative (çıkma) | karnından | karınlarından |
| genitive (tamlayan) | karnının | karınlarının |
| onun (her/his/its) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | karnı | karınları |
| definite accusative (belirtme) | karnını | karınlarını |
| dative (yönelme) | karnına | karınlarına |
| locative (bulunma) | karnında | karınlarında |
| ablative (çıkma) | karnından | karınlarından |
| genitive (tamlayan) | karnının | karınlarının |
| bizim (our) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | karnımız | karınlarımız |
| definite accusative (belirtme) | karnımızı | karınlarımızı |
| dative (yönelme) | karnımıza | karınlarımıza |
| locative (bulunma) | karnımızda | karınlarımızda |
| ablative (çıkma) | karnımızdan | karınlarımızdan |
| genitive (tamlayan) | karnımızın | karınlarımızın |
| sizin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | karnınız | karınlarınız |
| definite accusative (belirtme) | karnınızı | karınlarınızı |
| dative (yönelme) | karnınıza | karınlarınıza |
| locative (bulunma) | karnınızda | karınlarınızda |
| ablative (çıkma) | karnınızdan | karınlarınızdan |
| genitive (tamlayan) | karnınızın | karınlarınızın |
| onların (their) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | karınları | karınları |
| definite accusative (belirtme) | karınlarını | karınlarını |
| dative (yönelme) | karınlarına | karınlarına |
| locative (bulunma) | karınlarında | karınlarında |
| ablative (çıkma) | karınlarından | karınlarından |
| genitive (tamlayan) | karınlarının | karınlarının |
Etymology 2
From karı.
Noun
karın
- second-person singular possessive of karı