Definify.com
Definition 2024
inwilligen
inwilligen
Dutch
Verb
inwilligen
Inflection
Inflection of inwilligen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | inwilligen | |||
past singular | willigde in | |||
past participle | ingewilligd | |||
infinitive | inwilligen | |||
gerund | inwilligen n | |||
verbal noun | — | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | willig in | willigde in | inwillig | inwilligde |
2nd person sing. (jij) | willigt in | willigde in | inwilligt | inwilligde |
2nd person sing. (u) | willigt in | willigde in | inwilligt | inwilligde |
2nd person sing. (gij) | willigt in | willigde in | inwilligt | inwilligde |
3rd person singular | willigt in | willigde in | inwilligt | inwilligde |
plural | willigen in | willigden in | inwilligen | inwilligden |
subjunctive sing.1 | willige in | willigde in | inwillige | inwilligde |
subjunctive plur.1 | willigen in | willigden in | inwilligen | inwilligden |
imperative sing. | willig in | |||
imperative plur.1 | willigt in | |||
participles | inwilligend | ingewilligd | ||
1) Archaic. |