Definify.com
Definition 2025
inconcinnus
inconcinnus
Latin
Adjective
inconcinnus m (feminine inconcinna, neuter inconcinnum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | inconcinnus | inconcinna | inconcinnum | inconcinnī | inconcinnae | inconcinna | |
| genitive | inconcinnī | inconcinnae | inconcinnī | inconcinnōrum | inconcinnārum | inconcinnōrum | |
| dative | inconcinnō | inconcinnō | inconcinnīs | ||||
| accusative | inconcinnum | inconcinnam | inconcinnum | inconcinnōs | inconcinnās | inconcinna | |
| ablative | inconcinnō | inconcinnā | inconcinnō | inconcinnīs | |||
| vocative | inconcinne | inconcinna | inconcinnum | inconcinnī | inconcinnae | inconcinna | |
Descendants
- English: inconcinnous
References
- inconcinnus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inconcinnus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers