Definify.com
Definition 2024
haedinus
haedinus
Latin
Adjective
haedīnus m (feminine haedīna, neuter haedīnum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | haedīnus | haedīna | haedīnum | haedīnī | haedīnae | haedīna | |
genitive | haedīnī | haedīnae | haedīnī | haedīnōrum | haedīnārum | haedīnōrum | |
dative | haedīnō | haedīnō | haedīnīs | ||||
accusative | haedīnum | haedīnam | haedīnum | haedīnōs | haedīnās | haedīna | |
ablative | haedīnō | haedīnā | haedīnō | haedīnīs | |||
vocative | haedīne | haedīna | haedīnum | haedīnī | haedīnae | haedīna |
Related terms
Descendants
- English: haedine
References
- haedinus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- haedinus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “haedinus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.