Definify.com
Definition 2025
gentilitius
gentilitius
Latin
Adjective
gentīlitius m (feminine gentīlitia, neuter gentīlitium); first/second declension
- Alternative form of gentilicius
Declension
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | gentīlitius | gentīlitia | gentīlitium | gentīlitiī | gentīlitiae | gentīlitia | |
| genitive | gentīlitiī | gentīlitiae | gentīlitiī | gentīlitiōrum | gentīlitiārum | gentīlitiōrum | |
| dative | gentīlitiō | gentīlitiō | gentīlitiīs | ||||
| accusative | gentīlitium | gentīlitiam | gentīlitium | gentīlitiōs | gentīlitiās | gentīlitia | |
| ablative | gentīlitiō | gentīlitiā | gentīlitiō | gentīlitiīs | |||
| vocative | gentīlitie | gentīlitia | gentīlitium | gentīlitiī | gentīlitiae | gentīlitia | |
References
- gentilitius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “gentilitius”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.