Definify.com
Definition 2025
flitan
flitan
Old English
Verb
flītan
Conjugation
Conjugation of flītan (strong class 1)
| infinitive | flītan | tō flītanne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | flīte | flāt |
| 2nd-person singular | flītest | flite |
| 3rd-person singular | flīteþ | flāt |
| plural | flītaþ | fliton |
| subjunctive | present | past |
| singular | flīte | flite |
| plural | flīten | fliten |
| imperative | ||
| singular | flīt | |
| plural | flītaþ | |
| participle | present | past |
| flītende | (ġe)fliten | |
Descendants
Old Saxon
Etymology
From Proto-Germanic *flītaną, whence also Old English flītan and Old High German flīzan, .
Verb
flītan
Conjugation
Conjugation of flītan (strong class 1)
| infinitive | flītan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | flītu | flēt |
| 2nd person singular | flītis | fliti |
| 3rd person singular | flītid | flēt |
| plural | flītad | flitun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | flīte | fliti |
| 2nd person singular | flītes | flitis |
| 3rd person singular | flīte | fliti |
| plural | flīten | flitin |
| imperative | present | |
| singular | flīt | |
| plural | flītad | |
| participle | present | past |
| flītandi | giflitan, flitan | |
Descendants
- Low German: flieten