flauta

English

Noun

flauta ‎(plural flautas)

A type of fried cylindrical tortilla or taco (Mexican food)

Asturian

Noun

flauta f ‎(plural flautes)

(music) flute (woodwind instrument)

Catalan

Noun

flauta f ‎(plural flautes)

flute

Related terms

flautista

Icelandic

Pronunciation

IPA^(key): /ˈfløyːta/ (), IPA^(key): /ˈfløyːtʰa/ (dialectal, )
Rhymes: -øyːta

Noun

flauta f ‎(genitive singular flautu, nominative plural flautur)

flute
whistle
horn (of a car)

Declension

declension of flauta

	indefinite	definite	indefinite	definite
f-w1	singular		plural
nominative	flauta	flautan	flautur	flauturnar
accusative	flautu	flautuna	flautur	flauturnar
dative	flautu	flautunni	flautum	flautunum
genitive	flautu	flautunnar	flauta/flautna	flautanna/flautnanna

Derived terms

bílflauta
blokkflauta
flautuleikari
skipsflauta
þverflauta

Verb

flauta ‎(weak verb, third-person singular past indicative flautaði, supine flautað)

to whistle
to honk the horn of a car

Conjugation

flauta — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að flauta
supine (sagnbót)		flautað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		flautandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég flauta	við flautum	present (nútíð)	ég flauti	við flautum
	þú flautar	þið flautið		þú flautir	þið flautið
	hann, hún, það flautar	þeir, þær, þau flauta		hann, hún, það flauti	þeir, þær, þau flauti

past (þátíð)	ég flautaði	við flautuðum	past (þátíð)	ég flautaði	við flautuðum
	þú flautaðir	þið flautuðuð		þú flautaðir	þið flautuðuð
	hann, hún, það flautaði	þeir, þær, þau flautuðu		hann, hún, það flautaði	þeir, þær, þau flautuðu

imperative (boðháttur)	flauta (þú)	flautið (þið)
	flautaðu	flautiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

flautast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að flautast
supine (sagnbót)		flautast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		flautandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég flautast	við flautumst	present (nútíð)	ég flautist	við flautumst
	þú flautast	þið flautist		þú flautist	þið flautist
	hann, hún, það flautast	þeir, þær, þau flautast		hann, hún, það flautist	þeir, þær, þau flautist

past (þátíð)	ég flautaðist	við flautuðumst	past (þátíð)	ég flautaðist	við flautuðumst
	þú flautaðist	þið flautuðust		þú flautaðist	þið flautuðust
	hann, hún, það flautaðist	þeir, þær, þau flautuðust		hann, hún, það flautaðist	þeir, þær, þau flautuðust

imperative (boðháttur)	flautast (þú)	flautist (þið)
	flautastu	flautisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

flautaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	flautaður	flautuð	flautað	flautaðir	flautaðar	flautuð
accusative (þolfall)	flautaðan	flautaða	flautað	flautaða	flautaðar	flautuð
dative (þágufall)	flautuðum	flautaðri	flautuðu	flautuðum	flautuðum	flautuðum
genitive (eignarfall)	flautaðs	flautaðrar	flautaðs	flautaðra	flautaðra	flautaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	flautaði	flautaða	flautaða	flautuðu	flautuðu	flautuðu
accusative (þolfall)	flautaða	flautuðu	flautaða	flautuðu	flautuðu	flautuðu
dative (þágufall)	flautaða	flautuðu	flautaða	flautuðu	flautuðu	flautuðu
genitive (eignarfall)	flautaða	flautuðu	flautaða	flautuðu	flautuðu	flautuðu

Polish

Etymology

From German Flaute, from German flau ‎(“calm, weak, windless”).

Pronunciation

IPA^(key): /ˈflaw.ta/

Noun

flauta f

(nautical) windless weather, calm

Declension

declension of flauta

	singular	plural
nominative	flauta	flauty
genitive	flauty	flaut
dative	flaucie	flautom
accusative	flautę	flauty
instrumental	flautą	flautami
locative	flaucie	flautach
vocative	flauto	flauty

Portuguese

Etymology

From Old Provençal flauta or flaüt.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈflaw.ta/, /ˈflaw.tɐ/

Noun

flauta f (plural flautas)

(music) flute

Related terms

flautista

Serbo-Croatian

Pronunciation

IPA^(key): /flǎuta/
Hyphenation: fla‧u‧ta

Noun

flàuta f ‎(Cyrillic spelling фла̀ута)

flute

Declension

Declension of flauta

	singular	plural
nominative	flàuta	flaute
genitive	flaute	flàutā
dative	flauti	flautama
accusative	flautu	flaute
vocative	flauto	flaute
locative	flauti	flautama
instrumental	flautom	flautama

Slovak

Noun

flauta f

flute (woodwind instrument)

Spanish

Noun

flauta f ‎(plural flautas)

(music) flute
(Mexico) A type of fried cylindrical tortilla or taco

Derived terms

entre pitos y flautas

Definify.com

Definition 2024

flauta

English

Noun

Asturian

Noun

Catalan

Noun

Related terms

Icelandic

Pronunciation

Noun

Declension

Derived terms

Verb

Conjugation

Polish

Etymology

Pronunciation

Noun

Declension

Portuguese

Etymology

Pronunciation

Noun

Related terms

Serbo-Croatian

Pronunciation

Noun

Declension

Slovak

Noun

Spanish

Noun

Derived terms

Etymology

Pronunciation

Similar Results