Definify.com
Definition 2025
fidelis
fidelis
Latin
Adjective
fidēlis m, f (neuter fidēle); third declension
- faithful, loyal
- semper fidelis
- always faithful
- semper fidelis
- true, trustworthy, dependable
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | fidēlis | fidēle | fidēlēs | fidēlia | |
| genitive | fidēlis | fidēlium | |||
| dative | fidēlī | fidēlibus | |||
| accusative | fidēlem | fidēle | fidēlēs | fidēlia | |
| ablative | fidēlī | fidēlibus | |||
| vocative | fidēlis | fidēle | fidēlēs | fidēlia | |
Descendants
Noun
fidēlis m (genitive fidēlis); third declension
- a confidant, trustworthy person
Inflection
Third declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | fidēlis | fidēlēs |
| genitive | fidēlis | fidēlum |
| dative | fidēlī | fidēlibus |
| accusative | fidēlem | fidēlēs |
| ablative | fidēle | fidēlibus |
| vocative | fidēlis | fidēlēs |
Related terms
References
- fidelis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- fidelis in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- FIDELIS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “fidelis”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.