Definify.com
Definition 2024
fara
fara
Crimean Tatar
Noun
fara
- headlight (on the front of a motor vehicle)
Declension
nominative | fara |
---|---|
genitive | faranıñ |
dative | farağa |
accusative | faranı |
locative | farada |
ablative | faradan |
References
- Mirjejev, V. A.; Usejinov, S. M. (2002) Ukrajinsʹko-krymsʹkotatarsʹkyj slovnyk [Ukrainian – Crimean Tatar Dictionary], Simferopol: Dolya, ISBN 966-7980-89-8
Faroese
Etymology
From Old Norse fara, from Proto-Germanic *faraną, from Proto-Indo-European *por- (“going, passage”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfɛaːɹa/
- Rhymes: -ɛaːɹa
Verb
fara (third person singular past indicative fór, third person plural past indicative fóru, supine farið)
Conjugation
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfaːra/
- Rhymes: -aːra
Etymology 1
From Old Norse fara, from Proto-Germanic *faraną, from Proto-Indo-European *por- (“going, passage”).
Verb
fara (strong verb, third-person singular past indicative fór, third-person plural past indicative fóru, supine farið)
- to go
- Ég fór út í búð og keypti brauð.
- I went to the store and bought bread.
- Ég fór út í búð og keypti brauð.
Conjugation
infinitive (nafnháttur) |
að fara | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
farið | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
farandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
present (nútíð) |
ég fer | við förum | present (nútíð) |
ég fari | við förum |
þú ferð | þið farið | þú farir | þið farið | ||
hann, hún, það fer | þeir, þær, þau fara | hann, hún, það fari | þeir, þær, þau fari | ||
past (þátíð) |
ég fór | við fórum | past (þátíð) |
ég færi | við færum |
þú fórst | þið fóruð | þú færir | þið færuð | ||
hann, hún, það fór | þeir, þær, þau fóru | hann, hún, það færi | þeir, þær, þau færu | ||
imperative (boðháttur) |
far (þú) | farið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
farðu | fariði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að farast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
farist | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
farandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
present (nútíð) |
ég ferst | við förumst | present (nútíð) |
ég farist | við förumst |
þú ferst | þið farist | þú farist | þið farist | ||
hann, hún, það ferst | þeir, þær, þau farast | hann, hún, það farist | þeir, þær, þau farist | ||
past (þátíð) |
ég fórst | við fórumst | past (þátíð) |
ég færist | við færumst |
þú fórst | þið fórust | þú færist | þið færust | ||
hann, hún, það fórst | þeir, þær, þau fórust | hann, hún, það færist | þeir, þær, þau færust | ||
imperative (boðháttur) |
farst (þú) | farist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
farstu | faristi * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
nominative (nefnifall) |
farinn | farin | farið | farnir | farnar | farin | |
accusative (þolfall) |
farinn | farna | farið | farna | farnar | farin | |
dative (þágufall) |
förnum | farinni | förnu | förnum | förnum | förnum | |
genitive (eignarfall) |
farins | farinnar | farins | farinna | farinna | farinna | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
nominative (nefnifall) |
farni | farna | farna | förnu | förnu | förnu | |
accusative (þolfall) |
farna | förnu | farna | förnu | förnu | förnu | |
dative (þágufall) |
farna | förnu | farna | förnu | förnu | förnu | |
genitive (eignarfall) |
farna | förnu | farna | förnu | förnu | förnu |
Usage notes
- One peculiar property of the verb [að] fara ("[to] go") is that it can be repeated ad infinitum, as að fara also means "to be about to [be going to]...". For example:
Derived terms
- för
- fara af
- farðu til fjandans!
- farðu í rass!
- farðu til helvítis!
- fara af
- verða að fara núna
- verða að fara
- fara að sofa
- fara í
- fara í kringum
- fara á fætur
- fara í sleik
- fara versnandi
- fara vægt í sakirnar
- fara hægt í sakirnar
- fara úr öskunni í eldinn
- fara eins og eldur í sinu
- fara eins og logi yfir akur
- fara í kringum eins og köttur í kringum heitan graut
- heimur versnandi fer
- langförull
- víðförull
Etymology 2
Noun
fara n
- indefinite genitive plural of far
Etymology 3
Noun
fara f
- indefinite genitive plural of för
Anagrams
Irish
Alternative forms
- fairis (used before the definite article)
Etymology
From Old Irish ferr (“better”), from Proto-Celtic *weris, from Proto-Indo-European *upo. Akin to fearr. Compare Scottish Gaelic far.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfˠaɾˠə/
Preposition
fara (plus dative, triggers no mutation, before the definite article fairis)
Inflection
Synonyms
Lower Sorbian
Etymology
Borrowing from German Pfarre, from Late Latin parochia, from Ancient Greek παρоικία (parоikía).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfara/
Noun
fara f
Declension
Derived terms
- faraŕ
- wufarowaś
- zafarski
Synonyms
- fararnja
Norwegian Nynorsk
Alternative forms
Etymology
From Old Norse fara, from Proto-Germanic *faraną, from Proto-Indo-European *por- (“going, passage”).
Verb
fara (present tense fer, past tense fór, past participle fare, passive infinitive farast, present participle farande, imperative far)
References
- “fara” in The Nynorsk Dictionary.
Old High German
Etymology
From Proto-Germanic *fērō, whence Old English fær, Old Norse fár.
Noun
fāra ?
Descendants
- German: Gefahr
Old Swedish
Etymology
From Old Norse fara, from Proto-Germanic *faraną.
Verb
fara
Conjugation
<div class="NavFrame" width: 100%;">
present | past | ||||
---|---|---|---|---|---|
infinitive | fara | — | |||
participle | farandi, -e | farin | |||
active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
iæk | far | fari, -e | — | fōr | fōri, -e |
þū | far | fari, -e | far | fōrt | fōri, -e |
han | far | fari, -e | — | fōr | fōri, -e |
vīr | farum, -om | farum, -om | farum, -om | fōrum, -om | fōrum, -om |
īr | farin | farin | farin | fōrin | fōrin |
þēr | fara | farin | — | fōru, -o | fōrin |
mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
iæk | — | — | — | — | — |
þū | — | — | — | — | — |
han | — | — | — | — | — |
vīr | — | — | — | — | — |
īr | — | — | — | — | — |
þēr | — | — | — | — | — |
Descendants
- Swedish: fara
Swedish
Pronunciation
Etymology 1
From Old Swedish fara, from Old Norse fara, from Proto-Germanic *faraną, from Proto-Indo-European *por- (“going, passage”).
Verb
fara
Conjugation
Synonyms
- [[åka#Swedish|åka [iväg]]]
Related terms
Etymology 2
Noun
fara c
- a danger
Declension
Inflection of fara | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | fara | faran | faror | farorna |
Genitive | faras | farans | farors | farornas |
Related terms
- farozon
- livsfara
Vietnamese
Pronunciation
- (Hà Nội) IPA(key): [faː˧˧ zaː˧˧]
- (Huế) IPA(key): [faː˧˧ ʐaː˧˧]
- (Hồ Chí Minh City) IPA(key): [faː˧˥ ʐaː˧˥]
- Phonetic: pha ra
Noun
fara
Welsh
Pronunciation
- (North Wales) IPA(key): /ˈvara/
- (South Wales) IPA(key): /ˈvɑːra/
Noun
fara
- soft mutation of bara (“bread”)
Mutation
Welsh mutation | |||
---|---|---|---|
radical | soft | nasal | aspirate |
bara | fara | unchanged | |
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs. |