Definify.com
Definition 2025
dissimulatus
dissimulatus
Latin
Participle
dissimulātus m (feminine dissimulāta, neuter dissimulātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | dissimulātus | dissimulāta | dissimulātum | dissimulātī | dissimulātae | dissimulāta | |
| genitive | dissimulātī | dissimulātae | dissimulātī | dissimulātōrum | dissimulātārum | dissimulātōrum | |
| dative | dissimulātō | dissimulātō | dissimulātīs | ||||
| accusative | dissimulātum | dissimulātam | dissimulātum | dissimulātōs | dissimulātās | dissimulāta | |
| ablative | dissimulātō | dissimulātā | dissimulātō | dissimulātīs | |||
| vocative | dissimulāte | dissimulāta | dissimulātum | dissimulātī | dissimulātae | dissimulāta | |