Definify.com
Definition 2025
dispiciens
dispiciens
Latin
Participle
dispiciēns m, f, n (genitive dispicientis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | dispiciēns | dispicientēs | dispicientia | ||
| genitive | dispicientis | dispicientium | |||
| dative | dispicientī | dispicientibus | |||
| accusative | dispicientem | dispiciēns | dispicientēs | dispicientia | |
| ablative | dispiciente, dispicientī1 | dispicientibus | |||
| vocative | dispiciēns | dispicientēs | dispicientia | ||
1When used purely as an adjective.