Definify.com
Definition 2025
discruciatus
discruciatus
Latin
Participle
discruciātus m (feminine discruciāta, neuter discruciātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | discruciātus | discruciāta | discruciātum | discruciātī | discruciātae | discruciāta | |
| genitive | discruciātī | discruciātae | discruciātī | discruciātōrum | discruciātārum | discruciātōrum | |
| dative | discruciātō | discruciātō | discruciātīs | ||||
| accusative | discruciātum | discruciātam | discruciātum | discruciātōs | discruciātās | discruciāta | |
| ablative | discruciātō | discruciātā | discruciātō | discruciātīs | |||
| vocative | discruciāte | discruciāta | discruciātum | discruciātī | discruciātae | discruciāta | |
References
- discruciatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “discruciatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.