Definify.com
Definition 2025
discruciandus
discruciandus
Latin
Participle
discruciandus m (feminine discrucianda, neuter discruciandum); first/second declension
- which is to be tortured
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | discruciandus | discrucianda | discruciandum | discruciandī | discruciandae | discrucianda | |
| genitive | discruciandī | discruciandae | discruciandī | discruciandōrum | discruciandārum | discruciandōrum | |
| dative | discruciandō | discruciandō | discruciandīs | ||||
| accusative | discruciandum | discruciandam | discruciandum | discruciandōs | discruciandās | discrucianda | |
| ablative | discruciandō | discruciandā | discruciandō | discruciandīs | |||
| vocative | discruciande | discrucianda | discruciandum | discruciandī | discruciandae | discrucianda | |