Definify.com

Definition 2024


devinctus

devinctus

Latin

Participle

dēvinctus m (feminine dēvincta, neuter dēvinctum); first/second declension

  1. bound fast, subjugated, obliged

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
nominative dēvinctus dēvincta dēvinctum dēvinctī dēvinctae dēvincta
genitive dēvinctī dēvinctae dēvinctī dēvinctōrum dēvinctārum dēvinctōrum
dative dēvinctō dēvinctō dēvinctīs
accusative dēvinctum dēvinctam dēvinctum dēvinctōs dēvinctās dēvincta
ablative dēvinctō dēvinctā dēvinctō dēvinctīs
vocative dēvincte dēvincta dēvinctum dēvinctī dēvinctae dēvincta

References