Definify.com
Definition 2024
deviñ
deviñ
Breton
Verb
deviñ
- (transitive) to burn
Conjugation
| Personal forms | |||||||
| Indicative | Conditional | Imperative | |||||
| Present | Imperfect | Preterite | Future | Present | Imperfect | ||
| 1s | devan | deven | devis | devin | devfen | devjen | - |
| 2s | devez | deves | devjout | devi | devfes | devjes | dev |
| 3s | dev | deve | devas | devo | devfe | devje | devet |
| 1p | devomp | devemp | devjomp | devimp | devfemp | devjemp | devomp |
| 2p | devit | devec'h | devjoc'h | devot | devfec'h | devjec'h | devit |
| 3p | devont | devent | devjont | devint | devfent | devjent | devent |
| 0 | dever | deved | devjod | devor | devfed | devjed | - |
| Impersonal forms | Mutated forms | ||||||
| Infinitive: deviñ, devo Present participle: o teviñ Past participle: devet (auxiliary verb: kaout) |
Soft mutation after a: a zev- Mixed mutation after e: e tev- Soft mutation after ne/na: ne/na zev- |
||||||
Inflection
Mutation of deviñ
Related terms
- etev, keuneud