Definify.com
Definition 2025
concupitus
concupitus
Latin
Participle
concupitus m (feminine concupita, neuter concupitum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | concupitus | concupita | concupitum | concupitī | concupitae | concupita | |
| genitive | concupitī | concupitae | concupitī | concupitōrum | concupitārum | concupitōrum | |
| dative | concupitō | concupitō | concupitīs | ||||
| accusative | concupitum | concupitam | concupitum | concupitōs | concupitās | concupita | |
| ablative | concupitō | concupitā | concupitō | concupitīs | |||
| vocative | concupite | concupita | concupitum | concupitī | concupitae | concupita | |
References
- concupitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press