Definify.com
Definition 2025
concupiturus
concupiturus
Latin
Participle
concupitūrus m (feminine concupitūra, neuter concupitūrum); first/second declension
- about to covet
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | concupitūrus | concupitūra | concupitūrum | concupitūrī | concupitūrae | concupitūra | |
| genitive | concupitūrī | concupitūrae | concupitūrī | concupitūrōrum | concupitūrārum | concupitūrōrum | |
| dative | concupitūrō | concupitūrō | concupitūrīs | ||||
| accusative | concupitūrum | concupitūram | concupitūrum | concupitūrōs | concupitūrās | concupitūra | |
| ablative | concupitūrō | concupitūrā | concupitūrō | concupitūrīs | |||
| vocative | concupitūre | concupitūra | concupitūrum | concupitūrī | concupitūrae | concupitūra | |