Definify.com
Definition 2025
circumcumulatus
circumcumulatus
Latin
Participle
circumcumulātus m (feminine circumcumulāta, neuter circumcumulātum); first/second declension
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | circumcumulātus | circumcumulāta | circumcumulātum | circumcumulātī | circumcumulātae | circumcumulāta | |
| genitive | circumcumulātī | circumcumulātae | circumcumulātī | circumcumulātōrum | circumcumulātārum | circumcumulātōrum | |
| dative | circumcumulātō | circumcumulātō | circumcumulātīs | ||||
| accusative | circumcumulātum | circumcumulātam | circumcumulātum | circumcumulātōs | circumcumulātās | circumcumulāta | |
| ablative | circumcumulātō | circumcumulātā | circumcumulātō | circumcumulātīs | |||
| vocative | circumcumulāte | circumcumulāta | circumcumulātum | circumcumulātī | circumcumulātae | circumcumulāta | |