Definify.com

Definition 2025

See also: cieć

ciec impf ‎(perfective pociec)

Conjugation of ciec impf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim, m inan, f, n
infinitive		ciec
present tense	1st	ciekę			cieczemy
	2nd	cieczesz			cieczecie
	3rd	ciecze			cieką
past tense	1st	ciekłem	ciekłam		ciekliśmy	ciekłyśmy
	2nd	ciekłeś	ciekłaś		ciekliście	ciekłyście
	3rd	ciekł	ciekła	ciekło	ciekli	ciekły
future tense	1st	będę ciekł¹	będę ciekła¹		będziemy ciekli¹	będziemy ciekły¹
	2nd	będziesz ciekł¹	będziesz ciekła¹		będziecie ciekli¹	będziecie ciekły¹
	3rd	będzie ciekł¹	będzie ciekła¹	będzie ciekło¹	będą ciekli¹	będą ciekły¹
conditional	1st	ciekłbym	ciekłabym		cieklibyśmy	ciekłybyśmy
	2nd	ciekłbyś	ciekłabyś		cieklibyście	ciekłybyście
	3rd	ciekłby	ciekłaby	ciekłoby	ciekliby	ciekłyby
imperative	1st	—			cieczmy
	2nd	ciecz			cieczcie
	3rd	niech ciecze			niech cieką
active adjectival participle		ciekący	ciekąca	ciekące	ciekący	ciekące
contemporary adverbial participle		ciekąc
verbal noun		cieczenie
¹or: będę ciec, będziesz ciec etc.

verbs derived from ciec

(nouns) ciecz f, cieczka f, ciek m, naciek m, przeciek m, ucieczka f, wycieczka f, wyciek m, zaciek m
(adjective) ciekły