Polish

Verb

być impf

1. to be (indicates sameness or membership in a class) [+nominative or instrumental]
2. to be (auxilary verb used for predication) [+adjective]

   Jestem zmęczona.‎

   I am tired.

3. In future tense, forms future tense of imperfective verbs. [+infinitive or verb in past tense]
4. (archaic) In past tense, forms pluperfect tense. [+verb in past tense]
   • 1869, Charles Edmond (translated by Edmund Chojecki), Alkhadar: uste̜p z dziejów ojców naszych, F.A. Brockhaus, page 231

     Nastusia na pół osunięta, na pół wsparta na dębie, na pół omdlała, z oczyma szeroko, nieruchomie otwartemi, utkwionemi w stronę, gdzie jastrząb dokonał był pomyślnych swoich łowów, strasznie dyszała.‎

     (please add an English translation of this usage example)

Usage notes

The object is either in nominative or instrumental case; the former is often used when introducing oneself, and implies the object to be definite (Ja jestem Czesław, a to jest Marysia.), in the latter the object is usually indefinite (Ona jest studentką = She is a student), although not exclusively (W tym momencie zorientował się, że Bruce Wayne jest Batmanem.‎ ― In that moment he realised that Bruce Wayne is the Batman..

Conjugation

Derived terms

• (nouns) nabytek m, pobyt m, przybytek m, ubytek m, zbytek m
• (adjective) zbyteczny

Related terms

• (verbs) bawić, bywać
• (nouns) bydło n, byt m

Upper Sorbian

Etymology

From Proto-Slavic *byti, from Proto-Indo-European *bʰuh₂- (see Proto-Indo-European *bʰew-). Compare Lower Sorbian byś.

Pronunciation

Verb

być

1. to be