Definify.com
Definition 2024
bursta
bursta
Icelandic
Verb
bursta (weak verb, third-person singular past indicative burstaði, supine burstað)
- (transitive, with accusative) to brush
Conjugation
bursta — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að bursta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
burstað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
burstandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég bursta | við burstum | present (nútíð) |
ég bursti | við burstum |
| þú burstar | þið burstið | þú burstir | þið burstið | ||
| hann, hún, það burstar | þeir, þær, þau bursta | hann, hún, það bursti | þeir, þær, þau bursti | ||
| past (þátíð) |
ég burstaði | við burstuðum | past (þátíð) |
ég burstaði | við burstuðum |
| þú burstaðir | þið burstuðuð | þú burstaðir | þið burstuðuð | ||
| hann, hún, það burstaði | þeir, þær, þau burstuðu | hann, hún, það burstaði | þeir, þær, þau burstuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
bursta (þú) | burstið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| burstaðu | burstiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
burstast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að burstast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
burstast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
burstandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég burstast | við burstumst | present (nútíð) |
ég burstist | við burstumst |
| þú burstast | þið burstist | þú burstist | þið burstist | ||
| hann, hún, það burstast | þeir, þær, þau burstast | hann, hún, það burstist | þeir, þær, þau burstist | ||
| past (þátíð) |
ég burstaðist | við burstuðumst | past (þátíð) |
ég burstaðist | við burstuðumst |
| þú burstaðist | þið burstuðust | þú burstaðist | þið burstuðust | ||
| hann, hún, það burstaðist | þeir, þær, þau burstuðust | hann, hún, það burstaðist | þeir, þær, þau burstuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
burstast (þú) | burstist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| burstastu | burstisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
burstaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
burstaður | burstuð | burstað | burstaðir | burstaðar | burstuð | |
| accusative (þolfall) |
burstaðan | burstaða | burstað | burstaða | burstaðar | burstuð | |
| dative (þágufall) |
burstuðum | burstaðri | burstuðu | burstuðum | burstuðum | burstuðum | |
| genitive (eignarfall) |
burstaðs | burstaðrar | burstaðs | burstaðra | burstaðra | burstaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
burstaði | burstaða | burstaða | burstuðu | burstuðu | burstuðu | |
| accusative (þolfall) |
burstaða | burstuðu | burstaða | burstuðu | burstuðu | burstuðu | |
| dative (þágufall) |
burstaða | burstuðu | burstaða | burstuðu | burstuðu | burstuðu | |
| genitive (eignarfall) |
burstaða | burstuðu | burstaða | burstuðu | burstuðu | burstuðu | |