Definify.com
Definition 2025
blein
blein
Dutch
Noun
blein f (plural bleinen, diminutive bleintje n)
Synonyms
Derived terms
- bleinroos
- bloedblein
Manx
Etymology
From Old Irish blíadain, from Proto-Celtic *blēdanī (“year”).
Pronunciation
- IPA(key): [blʲeːnʲ], [blʲiᵈn]
Noun
blein f (genitive singular bleeaney, plural bleeantyn)
- year
- Cha vel mee er n'akin eh rish bleeantyn liauyrey.
- I haven't set eyes on him for years.
- Niartee y graih oc car ny bleeantyn.
- Their love deepened through the years.
- Ta ny bleeantyn tayrn er gerrey.
- The years draw nigh.
- Cha vel mee er n'akin eh rish bleeantyn liauyrey.
Derived terms
- bleinoil (“annual, yearly”)
Mutation
| Manx mutation | ||
|---|---|---|
| Radical | Lenition | Eclipsis |
| blein | vlein | mlein |
| Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs. | ||
References
- “bliadain” in Dictionary of the Irish Language, Royal Irish Academy, 1913–76.
Volapük
Pronunciation
- IPA(key): /bleˈin/
Noun
blein (uncountable bleins)
Declension
declension of blein
| singular | |
|---|---|
| nominative | blein |
| genitive | bleina |
| dative | bleine |
| accusative | bleini |
| predicative | bleinu |
| vocative | o blein! |