Definify.com
Definition 2025
bipunctatus
bipunctatus
Latin
Adjective
bipunctātus m (feminine bipunctāta, neuter bipunctātum); first/second declension
- doubly punctuated or pointed; bipunctate
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | bipunctātus | bipunctāta | bipunctātum | bipunctātī | bipunctātae | bipunctāta | |
| genitive | bipunctātī | bipunctātae | bipunctātī | bipunctātōrum | bipunctātārum | bipunctātōrum | |
| dative | bipunctātō | bipunctātō | bipunctātīs | ||||
| accusative | bipunctātum | bipunctātam | bipunctātum | bipunctātōs | bipunctātās | bipunctāta | |
| ablative | bipunctātō | bipunctātā | bipunctātō | bipunctātīs | |||
| vocative | bipunctāte | bipunctāta | bipunctātum | bipunctātī | bipunctātae | bipunctāta | |
Usage notes
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet.