Definify.com
Definition 2025
baubandus
baubandus
Latin
Participle
baubandus m (feminine baubanda, neuter baubandum); first/second declension
- which is to be barked
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | baubandus | baubanda | baubandum | baubandī | baubandae | baubanda | |
| genitive | baubandī | baubandae | baubandī | baubandōrum | baubandārum | baubandōrum | |
| dative | baubandō | baubandō | baubandīs | ||||
| accusative | baubandum | baubandam | baubandum | baubandōs | baubandās | baubanda | |
| ablative | baubandō | baubandā | baubandō | baubandīs | |||
| vocative | baubande | baubanda | baubandum | baubandī | baubandae | baubanda | |