Definify.com
Definition 2025
amitinus
amitinus
Latin
Adjective
amitīnus m (feminine amitīna, neuter amitīnum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | amitīnus | amitīna | amitīnum | amitīnī | amitīnae | amitīna | |
| genitive | amitīnī | amitīnae | amitīnī | amitīnōrum | amitīnārum | amitīnōrum | |
| dative | amitīnō | amitīnō | amitīnīs | ||||
| accusative | amitīnum | amitīnam | amitīnum | amitīnōs | amitīnās | amitīna | |
| ablative | amitīnō | amitīnā | amitīnō | amitīnīs | |||
| vocative | amitīne | amitīna | amitīnum | amitīnī | amitīnae | amitīna | |
Related terms
References
- amitinus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- AMITINUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “amitinus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.