Definify.com
Definition 2025
alienaturus
alienaturus
Latin
Participle
aliēnātūrus m (feminine aliēnātūra, neuter aliēnātūrum); first/second declension
- about to alienate
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | aliēnātūrus | aliēnātūra | aliēnātūrum | aliēnātūrī | aliēnātūrae | aliēnātūra | |
| genitive | aliēnātūrī | aliēnātūrae | aliēnātūrī | aliēnātūrōrum | aliēnātūrārum | aliēnātūrōrum | |
| dative | aliēnātūrō | aliēnātūrō | aliēnātūrīs | ||||
| accusative | aliēnātūrum | aliēnātūram | aliēnātūrum | aliēnātūrōs | aliēnātūrās | aliēnātūra | |
| ablative | aliēnātūrō | aliēnātūrā | aliēnātūrō | aliēnātūrīs | |||
| vocative | aliēnātūre | aliēnātūra | aliēnātūrum | aliēnātūrī | aliēnātūrae | aliēnātūra | |