Definify.com
Definition 2024
afslachten
afslachten
Dutch
Verb
afslachten
Inflection
| Inflection of afslachten (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afslachten | |||
| past singular | slachtte af | |||
| past participle | afgeslacht | |||
| infinitive | afslachten | |||
| gerund | afslachten n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | slacht af | slachtte af | afslacht | afslachtte |
| 2nd person sing. (jij) | slacht af | slachtte af | afslacht | afslachtte |
| 2nd person sing. (u) | slacht af | slachtte af | afslacht | afslachtte |
| 2nd person sing. (gij) | slacht af | slachtte af | afslacht | afslachtte |
| 3rd person singular | slacht af | slachtte af | afslacht | afslachtte |
| plural | slachten af | slachtten af | afslachten | afslachtten |
| subjunctive sing.1 | slachte af | slachtte af | afslachte | afslachtte |
| subjunctive plur.1 | slachten af | slachtten af | afslachten | afslachtten |
| imperative sing. | slacht af | |||
| imperative plur.1 | slacht af | |||
| participles | afslachtend | afgeslacht | ||
| 1) Archaic. | ||||