Definify.com
Definition 2024
afmarka
afmarka
Icelandic
Verb
afmarka (weak verb, third-person singular past indicative afmarkaði, supine afmarkað)
Conjugation
afmarka — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að afmarka | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
afmarkað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
afmarkandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég afmarka | við afmörkum | present (nútíð) |
ég afmarki | við afmörkum |
| þú afmarkar | þið afmarkið | þú afmarkir | þið afmarkið | ||
| hann, hún, það afmarkar | þeir, þær, þau afmarka | hann, hún, það afmarki | þeir, þær, þau afmarki | ||
| past (þátíð) |
ég afmarkaði | við afmörkuðum | past (þátíð) |
ég afmarkaði | við afmörkuðum |
| þú afmarkaðir | þið afmörkuðuð | þú afmarkaðir | þið afmörkuðuð | ||
| hann, hún, það afmarkaði | þeir, þær, þau afmörkuðu | hann, hún, það afmarkaði | þeir, þær, þau afmörkuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
afmarka (þú) | afmarkið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| afmarkaðu | afmarkiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
afmarkast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að afmarkast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
afmarkast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
afmarkandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég afmarkast | við afmörkumst | present (nútíð) |
ég afmarkist | við afmörkumst |
| þú afmarkast | þið afmarkist | þú afmarkist | þið afmarkist | ||
| hann, hún, það afmarkast | þeir, þær, þau afmarkast | hann, hún, það afmarkist | þeir, þær, þau afmarkist | ||
| past (þátíð) |
ég afmarkaðist | við afmörkuðumst | past (þátíð) |
ég afmarkaðist | við afmörkuðumst |
| þú afmarkaðist | þið afmörkuðust | þú afmarkaðist | þið afmörkuðust | ||
| hann, hún, það afmarkaðist | þeir, þær, þau afmörkuðust | hann, hún, það afmarkaðist | þeir, þær, þau afmörkuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
afmarkast (þú) | afmarkist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| afmarkastu | afmarkisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
afmarkaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
afmarkaður | afmörkuð | afmarkað | afmarkaðir | afmarkaðar | afmörkuð | |
| accusative (þolfall) |
afmarkaðan | afmarkaða | afmarkað | afmarkaða | afmarkaðar | afmörkuð | |
| dative (þágufall) |
afmörkuðum | afmarkaðri | afmörkuðu | afmörkuðum | afmörkuðum | afmörkuðum | |
| genitive (eignarfall) |
afmarkaðs | afmarkaðrar | afmarkaðs | afmarkaðra | afmarkaðra | afmarkaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
afmarkaði | afmarkaða | afmarkaða | afmörkuðu | afmörkuðu | afmörkuðu | |
| accusative (þolfall) |
afmarkaða | afmörkuðu | afmarkaða | afmörkuðu | afmörkuðu | afmörkuðu | |
| dative (þágufall) |
afmarkaða | afmörkuðu | afmarkaða | afmörkuðu | afmörkuðu | afmörkuðu | |
| genitive (eignarfall) |
afmarkaða | afmörkuðu | afmarkaða | afmörkuðu | afmörkuðu | afmörkuðu | |