Definify.com
Definition 2024
afhaken
afhaken
Dutch
Verb
afhaken
Inflection
Inflection of afhaken (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | afhaken | |||
past singular | haakte af | |||
past participle | afgehaakt | |||
infinitive | afhaken | |||
gerund | afhaken n | |||
verbal noun | — | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | haak af | haakte af | afhaak | afhaakte |
2nd person sing. (jij) | haakt af | haakte af | afhaakt | afhaakte |
2nd person sing. (u) | haakt af | haakte af | afhaakt | afhaakte |
2nd person sing. (gij) | haakt af | haakte af | afhaakt | afhaakte |
3rd person singular | haakt af | haakte af | afhaakt | afhaakte |
plural | haken af | haakten af | afhaken | afhaakten |
subjunctive sing.1 | hake af | haakte af | afhake | afhaakte |
subjunctive plur.1 | haken af | haakten af | afhaken | afhaakten |
imperative sing. | haak af | |||
imperative plur.1 | haakt af | |||
participles | afhakend | afgehaakt | ||
1) Archaic. |