Definify.com
Definition 2025
abequitans
abequitans
Latin
Participle
abequitāns m, f, n (genitive abequitantis); third declension
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
nominative | abequitāns | abequitantēs | abequitantia | ||
genitive | abequitantis | abequitantium | |||
dative | abequitantī | abequitantibus | |||
accusative | abequitantem | abequitāns | abequitantēs | abequitantia | |
ablative | abequitante, abequitantī1 | abequitantibus | |||
vocative | abequitāns | abequitantēs | abequitantia |
1When used purely as an adjective.