Definify.com
Definition 2025
abditivus
abditivus
Latin
Adjective
abditīvus m (feminine abditīva, neuter abditīvum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | abditīvus | abditīva | abditīvum | abditīvī | abditīvae | abditīva | |
| genitive | abditīvī | abditīvae | abditīvī | abditīvōrum | abditīvārum | abditīvōrum | |
| dative | abditīvō | abditīvō | abditīvīs | ||||
| accusative | abditīvum | abditīvam | abditīvum | abditīvōs | abditīvās | abditīva | |
| ablative | abditīvō | abditīvā | abditīvō | abditīvīs | |||
| vocative | abditīve | abditīva | abditīvum | abditīvī | abditīvae | abditīva | |
Related terms
References
- abditivus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
 - Félix Gaffiot (1934), “abditivus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.