Definify.com
Definition 2024
abaestuaturus
abaestuaturus
Latin
Participle
abaestuātūrus m (feminine abaestuātūra, neuter abaestuātūrum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | abaestuātūrus | abaestuātūra | abaestuātūrum | abaestuātūrī | abaestuātūrae | abaestuātūra | |
genitive | abaestuātūrī | abaestuātūrae | abaestuātūrī | abaestuātūrōrum | abaestuātūrārum | abaestuātūrōrum | |
dative | abaestuātūrō | abaestuātūrō | abaestuātūrīs | ||||
accusative | abaestuātūrum | abaestuātūram | abaestuātūrum | abaestuātūrōs | abaestuātūrās | abaestuātūra | |
ablative | abaestuātūrō | abaestuātūrā | abaestuātūrō | abaestuātūrīs | |||
vocative | abaestuātūre | abaestuātūra | abaestuātūrum | abaestuātūrī | abaestuātūrae | abaestuātūra |