Definify.com
Definition 2024
aanliggen
aanliggen
Dutch
Verb
aanliggen
- (intransitive) to lie or stand against something else
- De groene blaadjes die tegen deze bloemhoofdjes aanliggen zijn dan ook geen kelkbladen maar omwindselblaadjes.
- (please add an English translation of this usage example)
- De groene blaadjes die tegen deze bloemhoofdjes aanliggen zijn dan ook geen kelkbladen maar omwindselblaadjes.
- (intransitive, navigation) to be on course
Inflection
| Inflection of aanliggen (strong class 5, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanliggen | |||
| past singular | lag aan | |||
| past participle | aangelegen | |||
| infinitive | aanliggen | |||
| gerund | aanliggen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | lig aan | lag aan | aanlig | aanlag |
| 2nd person sing. (jij) | ligt aan | lag aan | aanligt | aanlag |
| 2nd person sing. (u) | ligt aan | lag aan | aanligt | aanlag |
| 2nd person sing. (gij) | ligt aan | laagt aan | aanligt | aanlaagt |
| 3rd person singular | ligt aan | lag aan | aanligt | aanlag |
| plural | liggen aan | lagen aan | aanliggen | aanlagen |
| subjunctive sing.1 | ligge aan | lage aan | aanligge | aanlage |
| subjunctive plur.1 | liggen aan | lagen aan | aanliggen | aanlagen |
| imperative sing. | lig aan | |||
| imperative plur.1 | ligt aan | |||
| participles | aanliggend | aangelegen | ||
| 1) Archaic. | ||||