Definify.com
Definition 2025
aanbrengen
aanbrengen
Dutch
Verb
aanbrengen
- (transitive) to mount, attach
- (transitive) to apply (e.g. paint onto a surface)
- (transitive) to fix, adjust
- (transitive) to recruit, to enlist
Inflection
| Inflection of aanbrengen (weak with past in -cht, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanbrengen | |||
| past singular | bracht aan | |||
| past participle | aangebracht | |||
| infinitive | aanbrengen | |||
| gerund | aanbrengen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | breng aan | bracht aan | aanbreng | aanbracht |
| 2nd person sing. (jij) | brengt aan | bracht aan | aanbrengt | aanbracht |
| 2nd person sing. (u) | brengt aan | bracht aan | aanbrengt | aanbracht |
| 2nd person sing. (gij) | brengt aan | bracht aan | aanbrengt | aanbracht |
| 3rd person singular | brengt aan | bracht aan | aanbrengt | aanbracht |
| plural | brengen aan | brachten aan | aanbrengen | aanbrachten |
| subjunctive sing.1 | brenge aan | brachte aan | aanbrenge | aanbrachte |
| subjunctive plur.1 | brengen aan | brachten aan | aanbrengen | aanbrachten |
| imperative sing. | breng aan | |||
| imperative plur.1 | brengt aan | |||
| participles | aanbrengend | aangebracht | ||
| 1) Archaic. | ||||