Definify.com
Definition 2024
ὀρίγανον
ὀρίγανον
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /ori:ɣanon/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /ori:ɣanon/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /oɾi:ɣanon/
Noun
ὀρίγανον • (oríganon) n (genitive ὀρίγανον); second declension
Inflection
Second declension of ὀρίγανον, ὀρίγανου
Case / # | Singular | Dual | Plural |
---|---|---|---|
Nominative | ὀρίγανον | ὀρίγανω | ὀρίγανᾰ |
Genitive | ὀρίγανου | ὀρίγανοιν | ὀρίγανων |
Dative | ὀρίγανῳ | ὀρίγανοιν | ὀρίγανοις |
Accusative | ὀρίγανον | ὀρίγανω | ὀρίγανᾰ |
Vocative | ὀρίγανον | ὀρίγανω | ὀρίγανᾰ |
References
- ὀρίγανον in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ὀρίγανον in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers